Powrót na stronę → 
Czy są przeciwwskazania do stosowania Rheumafortu, a jeśli tak to jakie?
W zasadzie jedynym przeciwwskazaniem do stosowania Rheumafortu jest alergia (uczulenie) na którykolwiek ze składników preparatu. W zalecanych dawkach produkt jest w pełni bezpieczny.
Nie ma badań odnośnie bezpieczeństwem stosowania preparatu u kobiet w ciąży i/lub karmiących piersią. Dlatego nie zaleca się stosowania Rheumafortu w tych sytuacjach bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem.
Jak długo mogę przyjmować Rheumafort?
W zasadzie nie ma ograniczeń czasowych co do przyjmowania tego preparatu. Rheumafort może być przyjmowany jako uzupełnienie codziennej diety przez wszystkich w wieku powyżej 12 lat. Jest szczególnie polecany osobom, które chcą zadbać o zdrowie swoich stawów, zwłaszcza w sytuacjach, gdy ich tryb życia, rodzaj wykonywanej pracy, warunki anatomiczne mogą narażać na choroby stawów.
Jakie są stopnie zaawansowania i jakie są postacie choroby zwyrodnieniowej stawów?
Radiolodzy Kellgren i Lawrence opracowali w latach 50-tych XX wieku skalę na podstawie zaawansowania zmian radiologicznych. Są 4 stopnie klinicznego zaawansowania choroby zwyrodnieniowej stawów:
- stopień 0 – stan przedchorobowy (ang. None)
- stpień 1 – stan wczesny (ang. Early/doubfull)
- stopień 2 – stan małych zmian (ang. Minimal)
- stopień 3 – stan umiarkowanych/średnich zmian (ang. Moderate)
- stopień 4 – stan dużych zmian (ang. Severe)
Następujące cechy radiologiczne są brane pod uwagę w ocenie zaawansowania zmian:
- Stopień 0 – brak zmian
- Stopień 1 – drobne osteofity
- Stopień 2 – wyraźne osteofity
- Stopień 3 – duże osteofity i umiarkowane zwężenie szpary stawowej
- Stopień 4 – bardzo duże osteofity, szpara stawowa bardzo zwężona, sklerotyzacja podchrzęstna
Wyróżniamy chorobę zwyrodnieniową:
- pierwotną, o nieznanej przyczynie; częstość jej występowania zwiększa się z wiekiem
- wtórną, wywołaną konkretną przyczyną, np. urazem, zakażeniem, innymi chorobami stawów (np. RZS, nagromadzeniem złogów wapnia w chrząstce stawowej), wrodzonymi zaburzeniami budowy oraz innymi chorobami (np. cukrzycą, nadczynnością przytarczyc).
Jaka jest przyczna choroby zwyrodnieniową stawów?
1. grupa czynników, na które mamy wpływ
- Otyłość – im większa masa ciała, tym większe ryzyko rozwoju choroby zwyrodnieniowej (zwłaszcza kolan). Redukcja nadwagi zmniejsza zagrożenie rozwojem choroby.
Zobacz: Odchudzanie (porady psychologa i dietetyka oraz farmakologiczne i chirurgiczne leczenie otyłości) - Osłabienie mięśni otaczających staw – stabilizują one staw i zapewniają płynność ruchu, dlatego tak ważne jest dbanie o dobrą kondycję fizyczną.
- Czynniki zawodowe – choroba zwyrodnieniowa kolana może być spowodowana m.in. częstym klęczeniem lub zginaniem kolana, stawów biodrowych – podnoszeniem ciężkich przedmiotów lub długotrwałym staniem, stawów rąk – narażeniem na wibracje.
- Uprawianie sportu – niektóre formy aktywności fizycznej związane są z nadmiernym przeciążeniem stawów i urazami, np. podnoszenie ciężarów, piłka nożna, zapasy, spadochroniarstwo, taniec – zwłaszcza uprawiane wyczynowo.
- Zaburzenia budowy stawu, np. wrodzona dysplazja biodra, koślawość i szpotawość kolan, niestabilność stawu po urazie; często, ale nie zawsze można je korygować poprzez rehabilitację, używanie odpowiednich przyrządów ortopedycznych lub leczenie operacyjne.
2 grupa czynników, na które nie mamy wpływu
- Wiek – ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej zwiększa się z wiekiem, choć są osoby starsze, które nie mają żadnych jej oznak. Należy pamiętać, że choroba zwyrodnieniowa stawów nie jest tylko „naturalnym objawem starzenia”, ale wynika z wielu innych czynników (na wiele z nich mamy wpływ).
- Płeć żeńska – kobiety chorują częściej niż mężczyźni, choroba nasila się po menopauzie.
- Czynniki genetyczne, zwłaszcza w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów rąk i kolan.
Jakie są postacie choroby zwyrodnieniowej stawów?
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego (koksartroza): wyróżnia się postaci z panewką spłyconą (dysplastyczną), zbyt głęboką (protruzyjną) i prawidłową. Ból może być odczuwany w każdym miejscu uda, ale częściej z przodu, w pachwinie i w kolanie; zwykle nie promieniuje do pośladków i innych tkanek położonych powyżej stawu. U wielu chorych współistnieje ból w okolicy talerza kości biodrowej, ale zwykle jest on spowodowany nieprawidłowym obciążeniem kręgosłupa. Ograniczenie ruchomości pojawia się szybko, najwcześniej dotyczy ruchu rotacji wewnętrznej i przeprostu. Wtórnie może dochodzić do zapalenia przyczepów mięśni pośladkowych do krętarza większego i zapalenia kaletki krętarzowej (ból bocznej powierzchni uda), zaniku mięśni pośladkowych i względnego skrócenia kończyny; zmiany te występują częściej po przeciwnej, przeciążanej stronie.
Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (gonartroza): ból jest odczuwany w stawie i górnej części podudzia. Zwykle bardziej bolesne jest schodzenie ze schodów niż wchodzenie. Ruchy boczne dociskanej do kości udowej rzepki zwykle wywołują ból. Ruchy zgięcia i wyprostu w stawie mogą wywoływać wyczuwalne ręką trzeszczenia. Niemal zawsze jest zaburzona oś kończyny – częściej występuje szpotawość niż koślawość. Nierzadko w stawie stwierdza się wysięk, czasem również torbiel w dole podkolanowym (torbiel Bakera). Zarysy stawu kolanowego ulegają pogrubieniu i zniekształceniu. Wtórnie dochodzi często do osłabienia i zaniku mięśnia czworogłowego uda, entezopatii więzadeł pobocznych stawu, przyczepów zginaczy kolana i zapalenia kaletki gęsiej stopy, co również wywołuje ból. W zaawansowanych przypadkach powstaje przykurcz zgięciowy kolana. Na podstawie umiejscowienia zmian destrukcyjnych chrząstki stawowej wyróżnia się postaci: przyśrodkową (najczęstsza, współistnieje ze szpotawością kolan); boczną (rzadka, współistnieje z koślawością kolan) i rzepkowo-udową (tzw. konflikt rzepkowo-udowy).
Choroba zwyrodnieniowa stawów rąk: ból stawów (rzadko jest bardzo dolegliwy; zmiany często są niebolesne), może występować krótkotrwała sztywność poranna (do 30 min), czasem także po okresie bezruchu. Zmiany dotyczą obu rąk, powodują pogrubienie obrysów stawów i ich zniekształcenie (najczęściej podwichnięcie). Zwykle zajęte są stawy międzypaliczkowe dalsze (MPD) i bliższe (MPB) palców II–V i nasady kciuka; charakterystyczne są wyniosłości i deformacje w okolicy stawów MPD (guzki Heberdena i/lub guzki Boucharda). Zmianom zwyrodnieniowym zwykle towarzyszy różnie nasilony odczyn zapalny w obrębie stawów. W nielicznych przypadkach dochodzi do znacznego upośledzenia sprawności rąk; ten rodzaj zmian przebiega z wysiękami i tworzeniem się ubytków kostnych – rozpoznawany jako postać nadżerkowa ChZS rąk.
Choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa (spondyloartroza): dominuje ból w okolicy przykręgosłupowej, nasilający się zwykle podczas ruchu. Na podstawie charakteru dolegliwości nie można odróżnić rodzaju zmian zwyrodnieniowych (zmiany krążka międzykręgowego, stawów międzywyrostkowych, stawów kręgosłupowo-żebrowych, więzadeł kręgosłupa czy osteofity). W hiperostozie kręgosłupa (chorobie Forestiera) ból na ogół jest słaby, tępy, o zmiennym natężeniu. Ruchomość kręgosłupa jest znacznie zmniejszona, ale w odróżnieniu od zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK) nie jest on nigdy całkowicie sztywny. Najczęstszymi, choć o ograniczonym znaczeniu klinicznym, zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa są osteofity krawędzi trzonów. Nie jest to ChZS w ścisłym znaczeniu, ponieważ zmiany znajdują się wokół krążka międzykręgowego, który nie ma torebki stawowej, więc stawem nie jest.
Choroba zwyrodnieniowa innych stawów: może dotyczyć każdego stawu, w tym ramiennego, barkowo-obojczykowego, krzyżowo-biodrowego, skokowo-goleniowego, skroniowo-żuchwowego, stawów stóp (tzw. paluch koślawy [hallux valgus] lub sztywny [hallux rigidus], palce młoteczkowate [szponowate]).
Postać wielostawowa choroby zwyrodnieniowej stawów: zajęte stawy w ≥3 ww. głównych lokalizacjach.
**Hatha joga – tradycja indyjskiej jogi, bazująca głównie na pozycjach ciała asana, sześciu procesach oczyszczających krija oraz na kontroli oddechu (pranajama). Asana jest częścią jogi polegającą na wykonywaniu określonych ćwiczeń zwanych asanami lub pozycjami jogicznymi. Celem tych praktyk jest osiągnięcie wewnętrznej harmonii i wzmocnienie ciała. Ciało sztywne i napięte należy rozciągnąć i rozluźnić, ciało zbyt rozluźnione należy wzmocnić. Joga mówi, że ciało i umysł są ze sobą połączone i wzajemnie na siebie oddziałują. Osoby uprawiające jogę przekonują, że joga pomaga zwalczać bóle głowy i stawów, ułatwia łagodne przejście przez okres przekwitania, wspomaga leczenie depresji i pomaga zrzucić nadwagę, jak również wspomaga leczenie i leczy wiele innych chorób i dolegliwości. Asany zwiększają siłę i wydajność mięśni, ścięgien, systemu krążenia, systemu nerwowego, mają również korzystny wpływ na umysł i psychikę; wymagają skupienia na oddechu, co wpływa korzystnie na pracę serca, a to pomaga w natlenieniu komórek ciała i przyspiesza procesy metaboliczne. Ostatnio coraz częściej zaleca się uprawianie jogi kobietom w ciąży. Wykazano, że poprawia to samopoczucie ciężarnych, a w szczególności – przynosi ulgę w towarzyszących zaawansowanej ciąży bólom pleców.
