Ekstrakt kiełków brokułów

Powrót na stronę →

Brokuły i warzywa krzyżowe

Brokuły (Brassica oleracea var. italica) to jadalne zielone rośliny z rodziny kapustnych (rodzina Brassicaceae, rodzaj Brassica), których duża kwiatowa głowa, łodyga i małe otaczające liście są spożywane jako warzywa. Brokuły mają dużą kwiatową głowę, zwykle ciemnozieloną zbudowaną w postaci drzewiastej struktury na grubych, zwykle jasnozielonych łodygach. Kwiatowa głowa jest otoczona drobnymi liśćmi. Brokuły przypominają kalafiory, które są innymi, ale blisko spokrewnionymi roślinami należącymi do tego samego uprawnego gatunku Brassica.

Brokuły mogą być spożywane na surowo lub gotowane. Ale trzeba podkreślić, że gotowanie w wodzie znacznie zmniejsza zawartość skladników aktywnych.

Brokuły dostarczają składniki odżywcze, m.in. witaminy – są szczególnie bogatym źródłem witaminy C i K, dostarczają również witaminy A i E oraz liczne składniki mineralne, w tym potas, cynk, żelazo, selen, miedź i mangan. Poza tym błonnik, węglowodany, koenzytm Q10 

Metabolity wtórne

Roślinne metabolity wtórne są produktami naturalnymi, które pozwalają roślinom oddziaływać ze środowiskiem zewnętrznym, regulować procesy wewnętrzne oraz reagować na stresy zarówno abiotyczne, jak i biotyczne.

Brokuły, tak jak inne rośliny należące do dużej grupy warzyw krzyżowych (cruciferous), zawierają związki siarki organicznej nadającej im charakterystyczny zapach. Do najważniejszych należą: glukozynolany i sulfotlenki s-metylocysteiny, które są głównymi związkami siarkowymi. Flawonoidy, antocyjany i karotenoidy stanowią grupę bioaktywnych związków barwnikowych. Dochodzą do tego polifenole, kumaryny, antyoksydanty oraz terpeny stanowiące istotną grupę składników o korzystnych dla zdrowia właściwościach.

Zawartość glukozynolanów zawierających siarkę, izotiocyjanianów i sulforafanu, zmniejsza się po gotowaniu w wodzie, ale lepiej zachowuje się podczas gotowania na parze, w kuchence mikrofalowej lub podczas smażenia (stir-frying).

Kiełki brokułów

Warzywa krzyżowe dostarczają glukozynolany w tym glukorafaninę, synigrynę i glukonasturcynę związki należące do grupy izotiocyjanianów. Z rozpadu glukorafaniny przeprowadzonej za pośrednictwem enzmu mirozynazy powstaje sulforafan. Istnieją doniesienia, że może być czynnikiem chemoprewencyjnym^[1], wspomagającym usuwanie z ciała toksyn i substancji kancerogennych^[2].

Glukorafanina		Glukonasturcyna		Synigryna

Sulforafan występuje przede wszystkim w warzywach krzyżowych, np. kiełkach brukselki, kalafiorze, kapuście, brokułach, jarmużu, kalarepie, wasabi, rukoli, gorczycy, rzepie, rzeżusze, rzodkwi, kapuście chińskiej, brukselce, brokułach Rabb, kiełkach kalafiora^[1]. Największe stężenie sulforafanu, nawet 100 razy większe niż w innych warzywach krzyżowych, odnotowuje się właśnie w kiełkach brokułów^[3].

Ponieważ przedstawiany produkt jest suplementem diety i zgodnie z prawem nie można mu przypisywać właściwości terapeutycznych, dlatego warto zapoznać się tekstem zamieszczonym w portalu biotechnologia → Sulforafan największe bogactwo brokułów